رابطه کارایی تکنیکی و اندازه واحدهای مرغداری گوشتی شهرستان سنقر و کلیایی

تولیدات کشاورزی به ویژه فراورده های دامی جایگاه مهمی در تامین نیازهای غذایی جامعه دارد. طی دهه های گذشته گوشت مرغ به عنوان یک محصول دامی سریع ترین رشد را از نظر تولید، مصرف و تجارت گوشت در جهان داشته است. بدین ترتیب نظر به اهمیت تولید گوشت مرغ به عنوان یک محصول پروتئینی استراتژیک ضرورت مطالعه پیرامون ابعاد اقتصادی این صنعت نمایان می شود. در این بین، با توجه به بازده پایین عوامل تولید و تنوع اندازه واحدهای مرغداری در کشور ایران، بررسی کارایی واحدها و ارتباط آن با اندازه بنگاه های تولیدی در راستای بهره گیری مطلوب و اقتصادی از منابع موجود ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه کارایی تکنیکی و اندازه واحدهای مرغداری شهرستان سنقر و کلیایی در سال 1388 به انجام رسید. برای انجام این مطالعه داده های مورد نیاز از طریق تکمیل پرسشنامه از 100 واحد مرغداری گوشتی فعال شهرستان سنقر و کلیایی جمع-آوری گردید. جهت تحلیل داده ها و نیل به هدف مطالعه از برآورد تابع تولید مرزی تصادفی استفاده شد. نتایج گزینش و برآورد تابع تولید لئونتیف تعمیم یافته نشان داد که واحدهای مرغداری گوشتی شهرستان از نهاده های دان و انرژی بیش از حد نیاز و از نهاده های خدمات بهداشت و درمان و همچنین نیروی کار در ناحیه اقتصادی یعنی دوم استفاده می کنند. دامنه کارایی تکنیکی 100- 22/69 با میانگین 17/82 درصد محاسبه گردید. در بررسی عوامل موثر بر ناکارایی تکنیکی مشخص شد که عواملی مانند تعداد جوجه یکروزه، سطح تجهیزات و تعداد دوره های تولید در سال دارای اثر مثبت معنی دار بر کارایی تکنیکی دارند. نهایتا تحلیل رگرسیونی وجود رابطه مثبت بین کارایی تکنیکی و اندازه واحدهای مرغداری گوشتی شهرستان سنقر و کلیایی را تایید نمود. بدین ترتیب می توان استنباط نمود که بهبود تجهیزات، افزایش تعداد دوره های تولید و گسترش اندازه واحدهای تولیدی کوچک می تواند به ارتقای کارایی در منطقه کمک نماید.